Een ervaring rijker
Door: Ine
Blijf op de hoogte en volg Familie
17 Mei 2016 | Verenigde Staten, Los Angeles
Hoi,
Een verslagje van mij, voor de verandering. Vandaag zo'n rustige dag in het park dat alle achtbanen van het lijstje gedaan zijn. Sommige wel drie maal. Roy waande zich in het paradijs en prees zich de gelukkigste man van de wereld. Ook de afsluiting was geweldig eindelijk een goed restaurantv'the red lobster', waar alles betaalbaar was en goed gezond eten.
Roy had een maaltijd van kreeft, krab kip teriyaki met salade en pasta voor 15 dollar, wie doet je wat.
Nu even terug naar 7 mei toen we gingen landen in LA. Vanuit het vliegtuig zag ik alle wegen en drukte en ik heb toch wel even gedacht: kan ik hier wel rijden? In de shuttlebus naar het autoverhuur bedrijf werd dat gevoel nog sterker. Wat een chaos dat verkeer. Het was imposant, 12 baanse wegen.
Nadat we de auto opgehaald hadden, roy de gps ingesteld had, waagde we ons onderweg en tot mijn verbazing viel het reuze mee. Nu rijd ik daar als een doorgewinterde amerikaan. Alleen vliegen ze je hier rechts en links om de oren op de snelweg. Dat schijnt te mogen, dus je moet wel wakker blijven.
Aan het eten hebben we echt moeten wennen en nog. Af en toe kom je een goed restaurant tegen. Ik hoop dat dat straks in san francisco beter is. Minder vet, minder zout.
De inns waar we verblijven hebben geen bar of restaurant, dus doen we regelmatig een boodschap in de supermarkt en heb ik savonds op de kamer toch een pilsje. En drinken voor roy. Wat de parken betreft, die heeft roy al omschreven: geweldig, vooral universal studios was mijn favoriet. Wat roy niet beschreven heeft en wat ik wel leuk vindt is het bestuderen van de aanwezige populatie. Er is maar een woord voor: obesitas. Ver-schrik-kelijke dikke mensen, van jong tot oud. Om 10 uur smorgens aan de hamburgers en de friet was daar normaal. En liters frisdrank. Als kleine kinderen die prut niet opaten, kregen ze ook nog op hun duvel. En alles even zout. Wel veel aanspraak want kletsen met vreemden is daar normaal. Ook veel moeders die met zonen reizen dus contacten met die moeders dat liep ook goed. En met omas.....en met een vampier. De broek nat gelachen, maar dat is normaal op mijn leeftijd. Kan gelukkig hier toch de was doen. Dus het was niet erg om op roy te wachten als die iets ondernam wat ik niet zou overleven waarschijnlijk. Er was genoeg te bestuderen, samen met andere moeders...onder andere omdat die niet paste in het stoeltje maar eigenlijk wel durfden. Bij mij was dat andersom.
Wat er hier ook uitvliegt is het geld. Alleen al het parkeren is elke dag 20 dollar. De prijzen van het prut eten zijn belachelijk. Jaja, je krijgt toch trek, niuewe zin en dorst, maar hier was een oplossing voor. De refill beker. 25 dollar, 4 dagen voor niks zuipen en 4 dagen gratis frisdrank. Die kun je dus gratis bij laten vullen. Ook in sf straks.
We hebben het park nu afgesloten. We weten nog niet wat we morgen gaan doen, maar in ieder geval iets rustigs om te herstellen van het achtbanen, want onze lijven hebben de rust hard nodig.
Groetjes aan iedereen, hopelijk krijgen jullie net zo'n lekker weer als hier. Tot het volgende verslag!
Een verslagje van mij, voor de verandering. Vandaag zo'n rustige dag in het park dat alle achtbanen van het lijstje gedaan zijn. Sommige wel drie maal. Roy waande zich in het paradijs en prees zich de gelukkigste man van de wereld. Ook de afsluiting was geweldig eindelijk een goed restaurantv'the red lobster', waar alles betaalbaar was en goed gezond eten.
Roy had een maaltijd van kreeft, krab kip teriyaki met salade en pasta voor 15 dollar, wie doet je wat.
Nu even terug naar 7 mei toen we gingen landen in LA. Vanuit het vliegtuig zag ik alle wegen en drukte en ik heb toch wel even gedacht: kan ik hier wel rijden? In de shuttlebus naar het autoverhuur bedrijf werd dat gevoel nog sterker. Wat een chaos dat verkeer. Het was imposant, 12 baanse wegen.
Nadat we de auto opgehaald hadden, roy de gps ingesteld had, waagde we ons onderweg en tot mijn verbazing viel het reuze mee. Nu rijd ik daar als een doorgewinterde amerikaan. Alleen vliegen ze je hier rechts en links om de oren op de snelweg. Dat schijnt te mogen, dus je moet wel wakker blijven.
Aan het eten hebben we echt moeten wennen en nog. Af en toe kom je een goed restaurant tegen. Ik hoop dat dat straks in san francisco beter is. Minder vet, minder zout.
De inns waar we verblijven hebben geen bar of restaurant, dus doen we regelmatig een boodschap in de supermarkt en heb ik savonds op de kamer toch een pilsje. En drinken voor roy. Wat de parken betreft, die heeft roy al omschreven: geweldig, vooral universal studios was mijn favoriet. Wat roy niet beschreven heeft en wat ik wel leuk vindt is het bestuderen van de aanwezige populatie. Er is maar een woord voor: obesitas. Ver-schrik-kelijke dikke mensen, van jong tot oud. Om 10 uur smorgens aan de hamburgers en de friet was daar normaal. En liters frisdrank. Als kleine kinderen die prut niet opaten, kregen ze ook nog op hun duvel. En alles even zout. Wel veel aanspraak want kletsen met vreemden is daar normaal. Ook veel moeders die met zonen reizen dus contacten met die moeders dat liep ook goed. En met omas.....en met een vampier. De broek nat gelachen, maar dat is normaal op mijn leeftijd. Kan gelukkig hier toch de was doen. Dus het was niet erg om op roy te wachten als die iets ondernam wat ik niet zou overleven waarschijnlijk. Er was genoeg te bestuderen, samen met andere moeders...onder andere omdat die niet paste in het stoeltje maar eigenlijk wel durfden. Bij mij was dat andersom.
Wat er hier ook uitvliegt is het geld. Alleen al het parkeren is elke dag 20 dollar. De prijzen van het prut eten zijn belachelijk. Jaja, je krijgt toch trek, niuewe zin en dorst, maar hier was een oplossing voor. De refill beker. 25 dollar, 4 dagen voor niks zuipen en 4 dagen gratis frisdrank. Die kun je dus gratis bij laten vullen. Ook in sf straks.
We hebben het park nu afgesloten. We weten nog niet wat we morgen gaan doen, maar in ieder geval iets rustigs om te herstellen van het achtbanen, want onze lijven hebben de rust hard nodig.
Groetjes aan iedereen, hopelijk krijgen jullie net zo'n lekker weer als hier. Tot het volgende verslag!
-
17 Mei 2016 - 08:58
Gerry & Gretha:
Dag Ine & Roy,
in Amerika "alles vet behalve de soep???" s'morgens al aan de vette hap die gasten....geen wonder dat ze daar dik zijn..
ik zie Roy toch wel een beetje bedenkelijk kijken op de plate met food (smaakte het eigenlijk wel?)
maar de scampies zien er wel goed uit op jou bordje...(schijn kan bedriegen zeker) kan ook goed druipen van het vet..
die 12 baanse wegen daar...dat werkt toch anders als hier?? als je in een LANE zit blijf je daar zitten of heb ik het bij 't verkeerde eind?
over het geld zou ik me geen zorgen maken...Ben liet mij weten dat hij de creditkaart regelmatig aanvult..:-)))))) (lol)
Groetjes Gerry & Gretha -
17 Mei 2016 - 11:21
Ton:
Hehe, al dat achtbaangeweld gelukkig overleefd.
Ondanks het eten (waar je in het kader van integreren toch gewoon aan moet deelnemen :) ) toch dolle pret.
Leuk om dat te lezen.
Nog veel plezier, wij volgen jullie wel op afstand.
-
17 Mei 2016 - 13:05
Oma:
ik vind het geweldig dat jullie je goed vermaken.
Geniet er lekker van. -
17 Mei 2016 - 13:31
Kim:
Klinkt als een goed plan om even uit te puffen van al die achtbanen. ;)
Geniet ervan! :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
